بعضی آدم ها رسما عاشقند. آدم های کاغذ و قلم اند؛ خوب بلدند بی هوا سر راهت سبز شوند و امید بپاشند به زندگی ات. اهل نوشتن از عشق و مهربانی اند و در هر اتفاقی دنبال کلمه ایی می گردند که نقش ببندد در کاغذشان و حال خوب دلت را ترسیم کنند. آنها بلدند حتی بوها و رنگ ها را هم کلمه کنند مثلا بوی دریا و رقص موها زیر شال آبی ، رنگ سبز و عطر برگهای لیمو ، نم نم باران و شعرهای آبی … خلاصه قلم شان می رقصد و ما ذوق می کنیم !